رویکردهای مدیریت منابع انسانی

دو رويكرد كلي در مديريت منابع انساني وجود دارد : رويكرد سخت و رويكرد نرم.

رويكرد سخت : به كاركنان مانند ديگر منابع نگاه مي‌شود كه بايد معادله ورودي- خروجي برقرار شود و به صورت كارآمد اداره شوند.

رويكرد نرم : بيشتر به اين حقيقت توجه مي‌كند كه نمي‌توان با كاركنان مانند ديگر منابع رفتار كرد زيرا برخلاف ديگر منابع، منابع انساني فكر كرده و عكس‌العمل نشان مي‌دهند. در اين رويكرد بر استراتژي‌هايي براي دستيابي به تعهد از طريق آگاه ساختن كاركنان از مأموريت، ارزش‌ها، برنامه‌هاي سازمان و شرايط محيطي، مشاركت كاركنان در تصميم‌گيري در مورد چگونگي انجام امور و گروه‌بندي كاركنان در تيم‌هاي كاري بدون نظارت رسمي تأكيد بيشتري مي‌شود.

در واقع رويكرد سخت بر فرايند مديريت امور كاركنان تمركز مي‌كند در حالي كه رويكرد نرم بر طرز تلقي كاركنان و چگونگي رفتار با آنان تأكيد مي‌كند. رويكرد سخت سيستم‌ها، رويه‌ها و دستور‌العمل‌ها و چگونگي انجام فرايندها را مورد بررسي قرار مي‌دهد. رويكرد نرم عوامل انساني و رفتاري را در نظر مي‌گيرد(فقیهی، آغاز، 1390، ص 7).

2-2-8- اهداف مدیریت منابع انسانی

اهداف اساسی مدیریت منابع انسانی حصول نتایج مطلوب از تلاش های جمعی کارکنان سازمان است که می توان به صورت زیر آن را بیان نمود :

1- کارکنان را قادر می سازد تا کارکنان ماهر، متعهد و با انگیزه را جذب کند و به خدمت گیرد.

2- از طریق آموزش کارکنان و فراهم کردن مستمر فرصت های ارتقاء شغل، ظرفیت ذاتی آنان، مشارکت و توان بالقوه همکاری آنها را گسترش دهد.

3- سیستم های کاری با عملکرد بالا طراحی کند که شامل این عناصر باشد :

• رویه های جذب و انتخاب مؤثر و مفید.
• سیستم های پرداخت انگیزشی مبتنی بر عملکرد.
• توسعه مدیریتی و فعالیت های آموزشی مرتبط با نیازهای سازمان.

4- روشهای مدیریتی با تعهد بالا را توسعه دهد به صورتی که کارکنان را ذینفعان با ارزش سازمان بداند و به توسعه جوی از تفاهم، همکاری و اعتماد متقابل بین کارکنان و سازمان کمک نماید.

5- محیطی فراهم نماید تا کار گروهی و انعطاف پذیری امکان پذیر باشد.

6- به سازمان کمک نماید تا نیازهای گروههای ذی نفع سازمان (مالکان، نهادها و سازمان های دولتی، متولیان، مدیران، کارکنان، مشتریان، منابع فروش و بطور کلی عموم مردم) را شناسایی کرده، و بین آنها تعادل و توازن برقرار و سپس آنها را تأمین نماید.

7- تضمین کند که به کارکنان بها و ارزش می دهند و به آنها بابت آنچه که انجام می دهند و به دست می آورند، پاداش می دهند.

8- با در نظر گرفتن تفاوت های فردی و گروهی کارکنان از حیث مهارت ها، سلائق و روحیات، نیروی کار متنوع ایجاد و مدیریت کند.

9- تضمین کند و مطمئن شود که فرصت ها برای همه اعضاء یکسان است.

10- یک روش اخلاقی را برای مدیریت کارکنان برگزیند که بر محور توجه به کارکنان، انصاف و شفافیت استوار باشد(بهرامی و دیگران، 1392، ص 1025-1024).